از ظروف پلاستیکی در دادن نذری استفاده نکنیم!
با فرارسیدن ماه مبارک رمضان بهانه ها برای نزدیک شدن به خداوند به دل هر روزه داری الهام میشود. یکی با هشدار دادن وقت سحر به همسایگان ، یکی با خواندن قرآن و یکی هم با دادن افطاری و نذری به دنبال جمع کردن ثواب حداقلی از برکات این ماه است ، ولی چگونه با داشتن نیت خیر در دادن نذورات ثواب خود را از بین نبریم.
وقتی صحبت از دادن نذری می شود قاعداتا بعد از آماده کردن نذری همه به فکر ظروف مناسب برای توزیع نذری می افتند ولی آیا ظروف پلاستیکی که این روز ها زیاد استفاده میشود ،سالم هستند؟
استفاده از ظروف یک بار مصرف پلاستیکی هشداری جدی برای خاک ،آب و سلامت می باشد.این هشدار را جدی بگیریم.
در این مقاله به بررسی مضرات ظروف یک بار مصرف پلاستیکی که در دادن نذری های استفاده میشود می پردازیم.
طی بررسی ها و تحقیقات انجام شده استفاده از ظروف پلاستیکی برای غذاهای سرد و گرم، موجب آزاد شدن تركيبات شيميایی سمی مونومرها میشود كه برای سلامت انسان بسيار خطرناك و سرطان زا می باشد.
دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني سراسر كشور اعلام کرد تولید ظروف پلاستیکی با مواد غیر بهداشتی و زیر زمینی انجام میشود و نباید برای سرو غذا به خصوص غذا های گرم استفاده شود.
پس برای دادن نذری از چه ظروفی استفاده کنیم ؟ اصلا چه انتخاب های وجود دارد؟
با فرارسیدن ماه مبارک استقبال مردم از حلیم ، آش و …متاسفانه زیاد میشود ولی سرو این غذاها در ظروف پلاستیکی سلامت روزه داران را به خطر می اندازد ، هرچند که باید اعتراف کرد ظروف پلاستیکی جایگزین ویژه ای در زندگی ما باز کرده است و حذف آن ها تقریبا غیر ممکن می باشد ولی میتوان با ظروف های جایگزین ، مردم را از این زنگ خطر سلامتی نجات داد.
برای مثال در هنگام توزیع غذای نذری بخواهید که مردم خود ظروف مناسب برای بردن آش و حلیم بیاورند.
و یا این که برای دادن غذاهای نذری مانند انواع پلو و غیره میتوان از ظروف های که یک بار مصرف هستند ولی بهداشتی تولید شده استفاده کنید ، برای مثال
- ظروف یک بار مصرف گیاهی
- ظروف یک بار مصرف مقوایی
بنابراین به جای استفاده از ظروف یکبار مصرف و آلودگی زیست محیطی ، از ظروفی استفاده کنیم که با طبیعت سازگار باشند. این گونه نذری هامون با حال خوب و ثواب بیشتری هم همراه می شود. چرا که به زمین و طبیعت خدا، به حال انسان های نسل بعد هم کمک کردیم و به فکرشون بودیم.
